เซ็นเซอร์ไฮโดรเจนไฟเบอร์ออปติคอล

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาสำหรับการใช้เทคโนโลยีใยแก้วนำแสงในการตรวจจับความเข้มข้นของไฮโดรเจนผู้เชี่ยวชาญจำนวนหนึ่งและห้องปฏิบัติการระดับชาติในประเทศที่พัฒนาแล้วได้เสนอวิธีการแก้ปัญหาที่หลากหลายและพัฒนาอุปกรณ์ตรวจจับไฮโดรเจนที่หลากหลาย บัตเลอร์ (1994) ชั้นแรกเคลือบฟิล์มแพลเลเดียม (Pd) หรือ Pd หลายชั้นด้วยฟิล์มซิลิกอนออกไซด์ (SiO) บนพื้นผิวไฟเบอร์ซึ่งประกอบด้วยเซ็นเซอร์ไฮโดรเจนชนิดไมโครเลนส์ Garcia (1996) และ Mandelis (1998) นำเสนอประสิทธิภาพที่ดีขึ้นของวิธีการตรวจจับไฮโดรเจน: เลเซอร์ที่ปล่อยออกมาจากเลเซอร์เซมิคอนดักเตอร์เพื่อผลิตลำแสงสองลำผ่านลำแสงแยกและห้องฉายรังสีของไฮโดรเจนในกระแสก๊าซและอิเล็กโทรดอ้างอิง พื้นผิวที่ไวต่อแผ่นโดยการเปรียบเทียบความเข้มของแสงทั้งสองเพื่อเปรียบเทียบการตรวจจับขั้นสุดท้าย พื้นผิวที่ละเอียดอ่อนของการชุบ Pd, แผ่นอิเล็กโทรดอ้างอิงของอลูมิเนียม (Al), ฟิล์มเคลือบอัลหลังจากแผ่นอ้างอิงที่ไม่ไวต่อไฮโดรเจนจะใช้เป็นช่องสัญญาณอ้างอิงเท่านั้นเพื่อปรับปรุงการปรับตัวและความแม่นยำของ สภาพแวดล้อมการทดสอบ Griessen (1997) Benson (1998) ใช้เทคโนโลยีเซ็นเซอร์เรโซแนนซ์ plasmon พื้นผิวและกลไกการส่งผ่านใยแก้วนำแสงในการออกแบบเซ็นเซอร์ไฮโดรเจนนำแสงท่อนำคลื่น

ในศตวรรษที่ 19 สหรัฐอเมริกาเริ่มให้ความสนใจกับเซนเซอร์ไฟเบอร์ออปติกหลากหลายรูปแบบมีโครงการวิจัยที่เกี่ยวข้องหลายโครงการในโปรแกรม ESP ของกระทรวงพลังงานสำหรับการตรวจสอบอาวุธในส่วนประกอบก๊าซต่างๆ LLNL (ห้องปฏิบัติการแห่งชาติลอเรนซ์ลิเวอร์มอร์โมโซล) คำแนะนำในการตรวจสอบทางห้องปฏิบัติการเกี่ยวกับคลังสินค้าของสหรัฐยังได้รับการกล่าวถึงในการวิจัยของเซ็นเซอร์ใยแก้วนำแสงที่ไวต่อไฮโดรเจน เซ็นเซอร์ก๊าซไฮโดรเจนไฟเบอร์ออปติกแบบคลาสสิกประกอบด้วยเซ็นเซอร์ไฮโดรเจนใยแก้วนำแสงขนาดเล็ก, เซ็นเซอร์ไฮโดรเจนใยแก้วนำแสง interferometric, แผนผังแผนผังของหัววัดเซ็นเซอร์, เซ็นเซอร์ไฮโดรเจนใยแก้วนำแสง FBG และเซ็นเซอร์ก๊าซสะท้อนพื้นผิวพลาสโมน